jest we mnie taka przestrzeń
gdzie słowa się nie mieszczą,
a wzrok nie dochodzi
tam jest źródło i korzeń
moich dźwięków
ciszy bez pustki

czasem z tej przestrzeni dochodzi nieśmiały uśmiech
na widok którego przechodzą cię dreszcze

w każdym jest Jego okruch.
zobacz to dzisiaj stojąc przed lustrem

zakręconą idę drogą
zataczam kolejną warstwę słoi

Ty nadajesz temu sens
prostując moje ścieżki

Twoje promienie, zapewniają trzeci wymiar
wzrostu ku nieskończoności

to wystawianie się na nie, jest wyznacznikiem drogi prostej
nie to czy idę w linii prostej