liście rumienią się
na same wspomnienie lata
wirując z taneczną gracją
sfruwają z drzew
słońce się śmieje
nad chmurami do łez
więc nie mów
smutna jesień
smutny deszcz

to życie
szalone
niezgłębione
nawet myślą
nie do objęcia

ile kolorów dróg
pełnych pląsów plątaniny supełków
którą nitkę pochwycisz
by dojść do jej kłębka
...

krótka medytacja

dotrzeć do źródła ścieżką tęsknoty
uwierzyć w prawdę:
moje jedyne prawdziwe imię
to MIŁOŚĆ

muszę zrobić wszystko
aby je na nowo odzyskać

wyjść z labiryntu strachu
stale podnosić się na nowo
nie tracić nadziei

moje jedyne prawdziwe imię
to MIŁOŚĆ

muszę zrobić wszystko
aby je na nowo odzyskać